MINI CUT =HE IS MY= CHAPTER EIGHT

MINI CUT

=HE IS MY=

CHAPTER EIGHT

*

*

*

*

*

*

*

“อ่าห์....” เซฮุนครางเสียงกระเส่าเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่มันเริ่มอัดอั้น ลู่หานบางครั้งก็ดื้อไม่ฟัง บางครั้งก็แสบใช่ย่อย เช่นตอนนี้ที่แสบเหลือเกิน

เซฮุนคว้ามือเรียวของคนตัวเล็กที่บีบนวดอยู่ช่วงกลางลำตัวของตน ก่อนจะย้ายมาที่ต้นคอแกร่ง แล้วเซฮุนก็จัดการอุ้มลู่หานขึ้นให้ขาเรียวเกาะเกี่ยวเอวสอบ

“บอกสิ..ว่าไม่อยากห่างจากฉัน...ลู่หาน”

“อื้ออออ...เรา..ไม่อยากห่างจากเซฮุน”

“อย่างนั้นแหละ...หึ....” ร่างของทั้งคู่ร่วงหล่นลงเตียง และเป็นเซฮุนที่ทนไม่ไหว มือเรียวหนาพยายามถอดเสื้อผ้าของคนใต้อาณัติเพราะตอนนี้รู้สึกว่ามันจะเกะกะเกินไปแล้ว

“ขะ...ขอโทษ” ลู่หานว่าเสียงอ่อน เสียงแหบที่เซฮุนชอบนักเวลาที่เราทั้งคู่กำลังจะทำกิจกรรมร้อนแรง เซฮุนปัดปอยผมมองใบหน้าสวย ก่อนจะกดจูบลงไปอีกรอบ ทั้งคู่แนบชิดเหมือนแม่เหล็กต่างขั้ว เซฮุนเสพติดลู่หานแบบไม่รู้จักพอ

“อื้มมม......” ใบหน้าสวยแหงนขึ้นฟ้าเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ช่องทางด้านหลัง เซฮุนจัดแจงท่าทางให้คนใต้ร่างอ้าขาออกกว้างกว่าเดิม ก่อนจะดันส่วนแข็งขื่นเข้าไปจนมิด

“อ๊ะ.......” พอเข้าไปสุดแล้ว สะโพกหน้าก็เริ่มขยับช้าๆ ลู่หานเองก็ขยับให้ส่วนที่เชื่อมอยู่สวนทางกัน

ใบหน้าคมก้มลงไปจูบปากนุ่มที่เริ่มแดง ทั้งจูบทั้งดูดดุนจนลู่หานร้องคางออกมา ช่วงล่างก็ไม่ยอมแพ้ ก่อนที่เซฮุนกระเสือกกระสนเข้าออกตามแรงปรารถนา

“ลู่หาน...อ่าห์.....” เซฮุนครางเรียกชื่อคนรักเสียงกระเส่า

“ซะ...เซฮุน..ฮะ......” ลู่หานหัวสั่นหัวคลอนเพราะเซฮุนเข้าออกเร็วถี่กว่าเดิม

“อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊ะ......”

“อื้ม......” เซฮุนลุกขึ้นนั่งพร้อมกับยกตัวลู่หานให้ขึ้นมาคร่อมตัก ก่อนที่จะจับสะโพกมนยกขึ้นลงรุนแรง ลู่หานเองถึงกับกอดลำคอแกร่งไว้แน่น ซุกใบหน้าที่เริ่มแดงก่ำเข้ากับซอกคอของเซฮุน

“ซะ...เซ...ฮุน...อ๊ะ....ฮ๊ะ..อ๊ะ.....” เสียงครางดังระงมไปทั่วห้อง ยิ่งดังมากเท่าไหร่ อารมณ์ของเซฮุนก็ยิ่งปะทุมากขึ้นเท่านั้น

“คราง...ครางดังๆ ลู่หาน...อ่าหซี้ด”

แขนแกร่งกอดเข้าที่ช่วงเอวคอด ออกแรงกดร่างเล็กทั้งร่างของลู่หานให้ย้ำลงจนสุดโคน สะโพกแข็งแรงกระเด้งขึ้นจนลู่หานแทบหายใจไม่ทัน ในเมื่อจะแตะขอบสวรรค์ เซฮุนก็ต้องออกแรงให้ส่วนที่เชื่อมกันถี่เร็วกว่าเดิม

“ฮ๊ะ...ฮ๊ะ....ฮ๊ะ......อ๊ะ...”

พับ พับ พับ พับ พับ พับ พับ

เสียงครางผสมผสานไปกับเสียงสะโพกกับหน้าขาตีกันดังระงมทั่วห้องนอน คืนนี้เซฮุนคิดไว้แล้วว่าคงอีกนานกว่าเขาจะสำเร็จความใคร่ กับลู่หานเขารู้แค่ว่ามันไม่รู้จักพอ จะพอก็ต่อเมื่อลู่หานเพลีย นั่นแหละที่ส่วนแข็งขื่นของเขาจะสงบ

กลับไปคอมเม้นหน้าหลัก

MINI CUT =HE IS MY= CHAPTER FIVE

MINI CUT

=HE IS MY=

CHAPTER FIVE

*

*

*

*

*

*

*

“ใครสั่งใครสอนให้นายไม่ใส่อะไรเลยหลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วแบบนี้ หื้ม ลู่หาน” เซฮุนดึงเอวลู่หานให้เข้ามาประชิด ก่อนจะกระซิปเสียงกระเส่าข้างใบหู

“กะก็....เรารีบหนิ....กลัวว่าเซฮุนมาถึงแล้วไม่มีอะไรให้เซฮุนกิน” ลู่หานหดคอหนี รู้ ว่าเซฮุนต้องการอะไร แต่เขาก็ไม่ปฏิเสธหรอก เพราะเขามีเรื่องจะถามเซฮุนมากมายอยู่พอสมควร และอีกอย่าง เราสองคนเป็นแฟนกัน

“ฉันจะปล่อยให้นายถาม แล้วฉันจะตอบทุกอย่างที่นายสงสัย แลกกับการที่เรากำลังเอากัน...ว่าไง...” ใบหน้าคมยังไม่ห่างออกจากลำคอสวยเลยสักนิด กลิ่นหอมอ่อนๆของลู่หานมันเป็นเหมือนยาชั้นดีที่คอยระงับโรคที่เขากำลังเผชิญอยู่ แต่เมื่อไหร่ที่ลู่หานดื้อกับเขา เมื่อนั้นแหละ โรคเขาถึงจะกำเริบ

ลู่หานเลื่อนมือไปปิดเตาแก๊สไว้ ก่อนที่อีกมือจะคว้าลำคอแกร่งลงมาให้รับจูบของตน ลู่หานกระโดดเกาะเอวสอบ ขาวเรียวเล็กเกาะเกี่ยวเพื่อกันตก ปากทั้งคู่ยังคงจูบกันไม่ห่างตรงบาร์ทำอาหาร

เซฮุนพยายามแกะเข็มขัดกางเกงออกก่อนจะคว้าท่อนเนื้อร้องของตนออกมาจ่อที่ช่องทางนุ่มร้อนของลู่หาน

“ฉันจะเปิดโอกาสให้นายถามคำถามแรกก่อนที่ฉันจะใส่เจ้านี้เข้าไป” เซฮุนพูดพลางก้มลงมองส่วนนั้นของตนที่มันแข็งสู้มือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลู่หานหน้าแดงไปหมด ถึงจะเห็นกันมาถึงไหนต่อไหนแล้วก็เถอะ

“เซฮุน.....กับผู้หญิงคนนั้นเคยมีอะไรกันไหม” คำถามแรกก็ถึงกับทำเอาเซฮุนขมวดคิ้ว ไม่ใช่อะไร เขาแค่อยากรู้ว่าผู้หญิงที่ลู่หานหมายถึงคนนั้นคือใคร

“ใคร....”

“กะ...ก็..คนที่ไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นด้วยกันไง”

“อ๋อ....ไม่เคย และไม่คิดจะเอาด้วย”

“อ๊า......” ลู่หานครางเสียงหลงเมื่อเซฮุนสวนแท่นเนื้อร้อนเข้ารวดเดียวมิดลำ ที่มันเข้าง่ายเพราะส่วนนั้นของเซฮุนเหมือนจะปริ่มน้ำออกมาก่อนหน้านี้แล้ว

“ต่อสิ....อ่าห์”

“ซะ...เซ.......ฮุน ทำไมถึงเปลี่ยนไป”

“เพราะนายไงลู่หาน....เพราะนาย....แต่ฉันไม่รับรองว่ามันจะตลอดไปไหม...อื้ม....เพียงแค่นายเชื่อฟัง เรื่องแบบนั้นก็จะไม่เกิดขึ้น...”

“อ๊ะ..อ๊ะ...อึ๊...ฮื้มมมมมเซฮุน....”

“เรียกชื่อฉันสิลู่หาน...อ่าห์ เรียกอีก....”

“เซฮุน..อ๊ะ.....อ๊ะ....”

เสียงสะโพกกระทบกันดังระงมไปทั่วห้องครัว เซฮุนพยายามเน้นย้ำความเป็นเจ้าของเข้าไปในตัวของลู่หาน พยายามบอกอีกคนว่า ไม่ว่าจะอะไร นายก็ต้องเป็นของฉัน ใครหน้าไหนมันคิดจะแย่ง มันต้องตายเท่านั้น

“ซะเซฮุน...อ๋า.....อ๊ะ.....”

กระแทกกระทันด้วยแรงสุดท้ายเซฮุนก็ปล่อยน้ำรักออกมาเต็มขาเรียวไปหมด ลู่หานยืนแทบจะไม่อยู่ เซฮุนจึงเป็นคนอุ้มอีกคนไปเข้าห้องน้ำเอง

กลับไปที่หน้าหลัก

CUT =HE IS MY= CHAPTER FOUR

CUT

=HE IS MY=

CHAPTER FOUR

*

*

*

*

*

*

*

ร่างสูงค่อยๆเดินหน้าไปที่ห้องนอน ประคับประคองจนร่างทั้งคู่ล้มลงเตียงขนาดคิงไซส์ริมฝีปากของเซฮุนกับลู่หานหลุดจากกัน แต่มันก็แค่ไม่กี่วินาที ก่อนที่เซฮุนจะก้มลงไประเลียดระไมอีกรอบ ลู่หานเองก็ไม่ได้ต่อต้าน ทั้งๆที่วูบแรกที่ผุดขึ้นมาคือความเลวร้ายที่เซฮุนเคยทำ

“ไม่ต้องกลัว....ฉันจะไม่ทำร้ายนาย สาบาน” เซฮุนพูดแค่นั้นก่อนที่ลู่หานจะเผยยิ้มออกมา แขนเล็กค่อยๆยกขึ้นเกี่ยวกับคอแกร่ง ในเมื่อเราทั้งคู่ก็ห่างหายจากเรื่องบนเตียงมานานแล้ว เรื่องอารมณ์อย่าถามถึงว่ามันจะติดเร็วแค่ไหน

ในขณะที่เซฮุนพร่ำจูบคนใต้อาณัติ มือเรียวหนาก็ไม่ลืมที่จะปลดกระดุมของคนตัวเล็กทีละเม็ดๆ มืออีกข้างที่ยันพื้นเตียงไว้ก็ยกขึ้นมาเกลี่ยผมปอยด้านหน้าของลู่หาน ริมฝีปากเปลี่ยนมาจูบซับตั้งแต่หน้าผากมน เปลือกตาทั้งสองข้าง จมูกเชิดรั้น คางมนสวยได้รูป สุดท้ายก็จบลงที่ริมฝีปากนุ่มนิมที่เขาชอบรังแกมาตลอด

ลู่หานอ้าปากรับ พร้อมให้ลิ้นของคนด้านบนรุกไล่ ลิ้นร้อนเกี่ยวกระวัดไม่มีใครยอมใคร จนเสื้อผ้าอาภรณ์ของลู่หานหายไปจนหมดตัว แม้กระนั้นร่างเล็กก็ยังไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด

เซฮุนไล่จูบลงมาเลื่อยๆ ไล่ตั้งแต่ลำคอสวย ไหปลาร้า แผ่นหน้าอกบาง จูบซับ ดูดดุนเม็ดกุหลาบจนมันตั้งชันสู้สายตา

“อื้อ........ซะ..เซ”

“ทนไม่ไหวใช่ไหม.....” เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิปเบาๆตามแรงอารมณ์ที่ปะทุ ลู่หานพยักหน้ารัวเร็ว เซฮุนยิ้มออกมาอย่างพึงอกพึงใจ เพราะตนก็ไม่ไหวแล้วเช่นกัน ถ้าไม่ใช่ลู่หาน เขาก็ไม่มีทางมีอารมณ์กับใครได้ อาจจะไม่มีใครรู้มาก่อนว่าถึงเขาจะเป็นแบบนี้ แต่เขาไม่เคยควงผู้หญิงขึ้นเตียงสักคน มากสุดก็จูบตอนอยู่ผับ หลังจากนั้นก็ไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเลย เขาจะกลับมาที่ห้อง แล้วคนที่ทำเรื่องบนเตียงกับเขาก็จะเป็นลู่หาน เป็นคนตัวเล็กคนนี้ เขาไม่เคยเบื่อหน่าย เพราะเขารักลู่หาน และเขาก็อยากจะรักในแบบของเขาอย่างนี้ต่อไป

“อ๊ะ......” ลู่หานครางเสียงหวานเมื่อถูกเขี้ยวคมของฟันกัดเข้าที่ลำคอจนเกิดรอยแดง อีกไม่นานมันก็คงจะกลายเป็นช้ำสีม่วง

เซฮุนพยายามบดเบียดส่วนร่างของตนกับคนใต้ล่างเพื่อก่ออารมณ์ให้เกิดขึ้นอีก เสียงทุ้มครางออกมาแหบพร่าจนลู่หานแทบทนไม่ไหว

ทำไมนะ เขาควรจะกลัวเซฮุน ควรจะโกรธที่อีกคนทำร้ายร่างกาย แต่ทำไมตอนนี้เขากลับตอบสนองเซฮุนเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา นี่สินะที่เขาเรียกว่าโง่ซ้ำๆซากๆ แต่ถ้าเขาโง่ให้เซฮุนได้ทำแบบนี้กับเขา ทำให้เซฮุนอ่อนโยน พูดดีกับเขา เขาก็จะยอมโง่ เขาจะยอมเชื่อฟัง

“อื้อ...มะ...ไม่ไหวแล้ว..ซะเซฮุน....” ลู่หานช้อนตามองเซฮุนด้วยสายตาหวานล้ำ จนเซฮุนเองก็ทนไม่ไหว มือเรียวหนาถอดกางเกงของตัวเองอย่างรีบเร่ง ทั้งๆที่สายตาก็เอาแต่จดจ้องใบหน้าที่ทำให้เขาหลงแล้วหลงอีก หลงซ้ำๆ ถึงจะทำร้ายร่างกายมากแค่ไหน เขาก็ยังคงหลงลู่หานเหมือนเดิมไม่เคยผิดเพี้ยนจากอดีตจนถึงตอนนี้

“อ่าห์......” เซฮุนแหงนหน้าเมื่อดึงเอาส่วนแข็งขืนออกจากชั้นในตัวใหญ่ ร่างสูงชักขึ้นชักลงสองสามรอบ ก่อนจะใช้ต้นขาถ่างขาเรียวของคนใต้ร่างให้อ้าออกจากกัน เซฮุนพยายามเสียดสีส่วนนั้นของตนกับช่องทางด้านหลังเบาๆเพื่อให้ลู่หานทนไม่ไหว แต่เชื่อเถอะ คนที่ทนไม่ไหวคือเขาต่างหาก

และสิ่งที่ทำให้เซฮุนตาเบิกค้างคือ การที่มือเรียวของลู่หานเลื่อนลงมาครอบครองส่วนที่แข็งขืนพร้อมจะทำศึกสงครามของเขา แล้วจับยัดเข้าช่องทางของตนโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง หลังจากที่ยัดเข้าไปแล้ว ร่างเล็กก็เริ่มขยับเองเพราะทนไม่ไหว เซฮุนแทบจะหายใจไม่ออกเมื่อผนังอุ่นร้อนของลู่หานตอดรัดแท่งเนื้อของเขาจนมันเต้นตุบๆ

“อ่าห์!!!!!” ใบหน้าคมแหงนขึ้นฟ้า ซี้ดปากเพราะความอดจะทน ลู่หานร้ายเกินไป ร้ายกว่าที่เขาคิดเสียอีก

ลู่หานไม่รู้เลย ไม่รู้ตัวเลยว่าทำให้สัตว์ป่าอย่างเซฮุนกำเริบ

จากที่ลู่หานเหมือนจะคุมเกมก็เปลี่ยนเป็นเซฮุนที่ทนไม่ไหวแล้วกับสิ่งที่ร่างบางทำกับเขา เซฮุนจัดการถางขาของลู่หานให้กว้างกว่าเดิมก่อนจะตอกย้ำความเป็นเจ้าของลงไปหนักๆ เน้นๆจนโดนจุดกระสันของลู่หานจังๆ

“อ๊ะ...ฮ๊ะ...ซะ...เซ.....อ๊ะ.....” มือเรียวข้างหนึ่งกำผ้าปูจนมันยับยู่ยี่ ส่วนอีกข้างก็จิกเข้าไปตรงแขนแกร่งจนเลือดซึมด้วยแรงอารมณ์ ถามว่าเซฮุนเจ็บไหม เขาไม่เจ็บเท่าที่ลู่หานพยายามงับส่วนนั้นของเขาจนมันแน่นเสียแน่นแทบจะระเบิดตัวตาย

“ไม่....เจอกันแค่อาทิตย์เดียว..อ่าห์ นายทำฉันแทบคลั่งเลยไม่รู้หรอลู่หาน...ซี้ด....อื้มมมมมม”

“ซะ...เซ....ฮุน..อ๊ะ.ตรงนั้น อึ๊...อึ๊..อึ๊”

ลู่หานออกปากบอกก่อนที่สะโพกเล็กจะขยับสวนทางกับเอวสอบ จนเสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะที่ทำเอาทั้งคู่แทบบ้า

“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ...ฮ๊ะ.......”

“อ่าห์......”

เซฮุนพยายามเร่งความเร็วเพราะตนเหมือนจะแตะขอบฝัน ลู่หานเองก็ไม่ยอมแพ้ มือเรียวยกขึ้นเกี่ยวเข้ากับลำคอแกร่งก่อนจะโน้มใบหน้าของคนด้านบนลงมารับจูบของตน ทั้งคู่จูบเร่าร้อน ส่วนล่างก็ยังกระแทกกระทั้นจนลู่หานหัวสั่นหัวคลอนตามแรงที่เซฮุนส่ง เซฮุนเปลี่ยนจากจูบปากเล็กของลู่หานเป็นซุกใบหน้าเข้ากับลำคอระหงส์ ส่งแรงทั้งหมดอัดใส่ไม่ยั้ง ถ้าเป็นเพราะอารมณ์โกรธเขาจะไม่ซุกซ้อนความอ่อนโยนปนไปกับแรงส่งนี้ แต่เพราะเขาอยากขอโทษลู่หาน อยากบอกว่าคิดถึง เขาถึงกระแทกรุนแรงแต่เอาความอ่อนโยนเข้าแทรกไปด้วย

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ....อ้า!!!!!!”

“อ่าห์!!!!!” แปลกแต่จริงที่ทั้งคู่เสร็จสมอารมณ์หมายพร้อมกัน เซฮุนกระตุก รีดเค้นน้ำรักที่มันหยดย้อยตามช่องทางด้านหลังของลู่หานลงมา ลู่หานเองก็กระตุกสองสามครั้ง ก่อนที่จะเป็นฝ่ายถอดถอนส่วนนั้นของเราทั้งคู่ออก

กลับไปที่หน้าหลัก

CUT =HE IS MY= CHAPTER TWO

CUT

=HE IS MY=

CHAPTER TWO

*

*

*

*

*

*

*

“อื้มมมมมม.....ฮื่ออออ....” ลู่หานเบี่ยงหน้าหลบเพราะเซฮุนละเลงจูบจนเจ็บปากไปหมด ฟันคมกัดเข้าที่ริมฝีปากล่างก่อนจะดูดมันขึ้นจนติดปาก

“อ๊ะ.....จะ..เจ็บ”

มือหนาจับกางเกงผ้ายืดของคนใต้ร่างก่อนจะร่อนมันให้ลงไปกองอยู่ที่หัวเข่า

“ซะ..เซ..ฮุนน่า...ฮึก...ลู่หานเจ็บ....”

“นายรู้...แต่นายก็ทำ...”

“มันไม่ใช่แบบนั้น....”

“แล้วมันแบบไหนกันวะ!!....นายเปิดแอคของเว่ยป๋ออันใหม่ แล้วมีแชทของนายกับไอ้เวรนั่น!!! จะให้ฉันคิดยังไง..ห้ะ!!!”

“กะ..ก็..ถ้าลู่ไม่ทำ...ลู่จะทำงานกลุ่มได้หรอฮึก....”

“งานหรอ....หึ...คิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะเชื่อหรอลู่หาน....คิดว่าฉันจะเชื่อไหม!!!”

“อ๊า!!!!!!”

เซฮุนสวนสะโพกเข้าแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยจนคนที่ไม่ได้ตั้งตัวกระตุกเกร็ง ลู่หานพยายามหายใจเข้าออกเพราะเซฮุนรุนแรงเกินไป มือเล็กคว้าต้นแขนของคนที่กำลังกระเสือกกระสนก่อนจะจิกเล็บลงไปอย่างแรง

“อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊ะ......ซะ..เซ...ฮึก.....”

“อ่าห์...นายมัน!!! มันไม่เคยเชื่อฟังฉัน!!!..ลู่หาน!!!”

เซฮุนส่งแรงเข้าไปจนเตียงโยกเหมือนจะหักพังลงไปตอนนั้น เหมือนอยากลงโทษให้คนที่ไม่เชื่อฟังตนได้หลาบจำ

“ฮึก.....ทำไม..อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ....ทะ..ทำไม..เซฮุน..ฮื่อ..อ๊ะ....อ๊ะ...ทำแบบนี้กับเรา”

“ซี้ด.......อ่าห์..พล่ามอะไรวะ!!!”

“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ....อ๊ะ...จะ..เจ็บ”

เซฮุนโน้มตัวลงไปให้ร่างกายของทั้งคู่แนบชิด ก่อนที่แขนแกร่งจะช้อนร่างเล็กๆของลู่หานขึ้น พอได้จังหวะ เซฮุนก็เปลี่ยนท่าเป็นนั่ง แล้วให้ร่างบางของลู่หานคร่อมทับโดยที่ไม่ถอดถอนส่วนที่เชื่อมติดกันออก ถามว่าลึกไหม มันลึกจนลู่หานเบ้ปากเพราะความเจ็บ ใช่ว่าเขากับเซฮุนจะไม่เคยมีอะไรกันมาก่อน แต่ทุกครั้งมันไม่ขนาดนี้

“ทำเรื่อยๆสิลู่หาน...อื้มมมมม...ทำผิดเรื่อยๆ...ซี้ด.....ทำให้ฉันไม่พอใจเรื่อยๆ..เพราะคนที่ต้องรับบทลงโทษมันคือนาย...”

“อึ๊.....ฮื่อออ.....”

แขนเล็กเกาะเกี่ยวลำคอแกร่ง ลู่หานไม่ได้ออกแรงตามเซฮุนเลย มีแค่เซฮุนเท่านั้นที่คุมเกมทุกอย่างตอนนี้

ร่างสูงจับเข้าที่เอวคอดก่อนจะกระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างไม่ใยดี ลู่หานก็คิดแค่ว่า เซฮุนไม่มีเยื่อใยกับตนแล้ว เซฮุนคงหมดรัก ถึงได้กระทำป่าเถื่อนกับเขาขนาดนี้

“ฮึก....เพราะเซฮุน..อ๊ะ...เซหมดรักเราแล้วใช่ไหม...” ใบหน้าสวยแต่งแต้มไปพร้อมหยาดน้ำตามากมายช้อนตามองคนที่ไม่สนอะไรอย่างเซฮุน ลู่หานตัดพ้อผ่านทางสายตา คำพูด เพราะทุกการกระทำที่เซฮุนทำนั้นเหมือนคนไม่มีเยื่อมีใยต่อกันแล้ว ลู่หานก็แค่ลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แบบนั้นใช่ไหม

“อย่าเปลี่ยนเรื่อง!!”

“ฮึก....หรือเพราะผู้หญิงคนนั้น....ใช่ไหม..อ๊ะ..!!!อ๊า!!!”

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นแหละ!” ยิ่งเซฮุนได้ยินลู่หานเริ่มแก้ตัวไปทางนั้นทางนี้ เพื่อปกปิดความผิดของตัวเอง อารมณ์ยิ่งปะทุ ยากที่จะระงับได้ และยิ่งร่างสูงมีขีดแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดเยอะพอสมควร อย่าหวังว่าสติสัมปชัญญะของเซฮุนจะฟื้นขึ้นมาง่ายๆ นั่นจึงทำให้ร่างสูงกระเสือกกระสนไม่สนห่าสนเหวอะไรเข้าออกรุนแรง จนคนที่ถูกกระทำแทบทนไม่ไหว

“ฮึก.....ถ้าตอนนั้น..อ๊ะ..ลู่..ละ..เลือก...ปะ...ป๋อ”

“ได้...ลู่หานได้.....พูดถึงมันใช่ไหม!! จะพูดถึงมันใช่ไหม!!” เซฮุนจับสะโพกเล็กไว้มั่นก่อนจะกระแทกเข้าออกจนคนตัวเล็กหัวสั่นหัวคลอนตามแรง ใบหน้าสวยซบลงอกแกร่งเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตนไร้เรี่ยวแรง ร่างกายสั่นเพราะสะอื้นไห้ปานจะขาดใจ

ใจร้ายเกินไป เซฮุนไม่ฟังเขาเลย ไม่ฟังเขาเลยสักนิด อยากให้เขาไม่มีเพื่อน หรือเลิกติดต่อกับป๋อหรันเลยใช่ไหม ต้องการแบบนั้นใช่ไหม เขาทำไม่ได้ เรื่องความรู้สึก แน่นอน เขารักเซฮุน เขาคิดกับป๋อหรันแค่เพื่อน แค่เพื่อนจริงๆ แต่ทำไมเซฮุนทำอย่างกับว่าความรักเขามันไม่มีความหมาย มันใช่แล้วหรอ มันใช่แล้วใช่ไหม เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊ะ.....”

“ซี้ด.....” เซฮุนสูดปากเพราะความกระสัน ตอนนี้เซฮุนกลายเป็นบ้าเพราะติดเซ็กขั้นรุนแรง ไม่ใช่กับใคร แต่กับลู่หานเพียงคนเดียวเท่านั้น เมื่อรู้สึกว่าตนจะแตะขอบฝัน มือเรียวหนาก็ยกร่างเล็กของคนที่คร่อมอยู่ด้านบนให้นอนลงเรียบไปกับพื้นเตียง ก่อนจะกระแทกหนักหน่วงจนลู่หานหายใจแทบไม่ทัน

“ซะ...เซ...ฮึก....ละ...ลู่...อ๊ะ....อ๊ะ.....จะ...ไม่..ไหว”

“อ่าหห์..!!!”

“อื้มมมม....อ๊า!!!!!”

ทั้งคู่กระตุกเกร็งสองสามครั้ง ก่อนที่ลู่หานจะเงียบไปทันที เซฮุนไล่จูบตั้งแต่หน้าท้องเนียนขึ้นไปจนหยุดอยู่ที่ริมฝีปากทั้งๆที่ยังไม่ถอดถอนส่วนนั้นออก ริมฝีปากบางค่อยๆระเลียดระไม จูบซับ โดยที่ไม่ทันสังเกตความผิดปกติของคนใต้อาณัติ

กลับไปหน้าบทความ