์NC อินโนเซ้น บทที่เก้า

เซฮุนจัดการเสื้อผ้าที่มันดูระเกะระกะออกโดยวัย ลิดรอนกระดุมตั้งแต่บนคอสวยด้วยฟัน ลิดลงมาเรื่อยๆจนหมอ ไม่รอช้า ร่าสูงก็ถอดมันออก

ของเซฮุนเองลู่หานก็ถอดให้ ทั้งคู่คงไม่สนเรื่องอะไรอีกแล้วตอนนี้ เพราะอารมณ์มันพุ่งขึ้นสูงมาก เซฮุนจูบลู่หานไม่หยุดทั้งคู่แนบชิดกันชนิดที่ อากาศไม่สามารถผ่านไปได้ แขนเล็กของร่างบางกอดเข้าที่คอของเซฮุนแน่น เซฮุนที่ทนแทบไม่ไหวก็เริ่มปลดกางเกงของตัวเองออกทันที ก่อนจะตามด้วยกางเกงของคนตัวเล็กทั้งๆที่ปากก็ยังคงดูดเนื้อของลู่หานไม่หยุด

พอปราการชิ้นสุดท้ายหล่นออกไปแล้ว เซฮุนไม่รอช้า ปากบางของเซฮุนจัดการก้มลงไปทักทายจุดอ่อนไหลของลู่หานทันที ลู่หานที่ไม่ทันตั้งตัวก็แอบตกใจ แต่พอเข้าที่ได้แล้ว มือเล็กก็จัดการกดหัวของอีกคนเร็ว

“อ๊า..อ๊า...ฮ๊า....เร็วอีก.....เซ...เร็ว.....อ๊า.....”

ลู่หานร้องออกมาอย่างสุขสม เซฮุนที่ยิ่งได้ฟังอีกคนเรียกชื่อตนเอง ร่างสูงยิ่งฮึกเหิมขึ้นไปกันใหญ่ จนในที่สุด ลู่หานก็เสร็จไปหนึ่งน้ำ เซฮุนกลืนของเหลวขุ่นลงคอ ก่อนจะจูบซับขึ้นมาเรื่อย ดูดดุนทุกอย่างที่ขวางหน้า ผ่านสะดื้อสวย ดูดขึ้นมา จนถึงเม็ดยอดประทุม ก่อนที่จะมองหน้าลู่หานที่ขึ้นสีแดงจัดเพราะความเสียวกระสัน

เซฮุนครอบครองเม็ดสีสวยก่อนจะดูดไปมาสลับข้าง แต่สายตายังมองที่ใบหน้าสวยอยู่อย่างนั้นไม่ละสายตาไปไหน ลู่หานเองก็ได้แต่หลบสายตา ร่างบางเชิดหน้าขึ้นเพราะความเสียว และก็เพราะหลบหลีกสายตานั่น สายตาที่เขาเกลียด แต่ก็เก็บไว้ในใจ

“อ๊ะ....อ๊า”

เซฮุนเคลื่อนกายขึ้นมาทาบทับ ก่อนจะเปลี่ยนจากประทุมเม็ดสวยมาเป็นปากบาง มือหนาข้างหนึ่งจับเข้าที่ใบหน้าสวยได้รูป บังคับให้ก้มลงมาตอบรับจูบ อีกมือก็ชักส่วนนั้นของตนเอง ก่อนจะค่อยๆดันเข้าไป

“อื้มมมมมม.....อ๊ะ”

ลู่หานคิดว่าการที่เขาเคยมีอะไรไม่ว่าจะก่อนหน้านี้ทั้งกับคนตรงหน้าหรือกับคริส แต่ทำไมมันยังไม่ชินสักที มันจะเจ็บอยู่เลย

เซฮุนที่แทบกลั้นใจไม่อยุ่เพราะช่องทางสวยของอีกคนรัดแน่นเกินไป ทำไม...ทั้งๆที่ลู่หานเองก็ผ่านเฮียคริสมาแล้ว แต่มันก็ทำให้เขาแทบบ้า

“อ่าห์ .....”

เป็นเซฮุนที่ครางออกมาเพราะมันแน่นเกินไป นี่เขาจะเสร็จทั้งๆที่ยังเข้าไปหมดเนี้ยะนะ หยางลู่ ทำไมถึงแซบขนาดนี้....

เซฮุนจ้องหน้าร่างบางก่อนจะเริ่มกระทั้นเข้าอย่างแรง ลู่หานเองก็กัดฟันทนความเจ็บปนสุขสม พยายามหลบสายตาแต่ก็โดนอีกคนจับใบหน้าไว้ให้จ้องหน้ากัน เซฮุนกัดฟันแน่น ก่อนจะกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง

“อ๊ะ...ฮ๊ะ...อ๊ะ..อ๊ะ....เซ..ฮุน..อ๊ะ...ตะ..ตรง..นั้น”

ยิ่งเซฮุนได้ยินก็ยิ่งเพิ่มแรงเข้าไปอีก

“อ่าห์.....อื้มมมมม...”

เซฮุนครางออกมาก่อนจะเชิดหน้าขึ้น กั้นใจกระแทกเข้าแรงๆ จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วห้องน้ำ

“มะ...ไม่ไหว...อ๊ะ...อ๊ะ...ไม่ไหว..แล้ว...”

“พร้อมกัน....อ่าห์”

“พับ พับ พับ พับพับ”

“อ๊าสสสสสสสสสส”

“อ๊า...”

ทั้งเซฮุนและลู่หานร้องออกมาพร้อมกัน ก่อนจะหอบหายใจอย่างหนัก เซฮุนจูบซับเหงื่อของอีกคน และจูบซับไปทั่วใบหน้าอย่างหลงใหล

“เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้....”

เสียงทุ้มเอ่ย ก่อนจะอุ้มลู่หานขึ้นแล้วเริ่มกระแทกเข้าไปอีก ดูเหมือนว่าเซฮุนคงไม่พอง่ายๆสำหรับกิจกรรมนี้ แต่สำหรับลู่หาน หึ ปล่อยเซฮุนทำไปก่อน....ก็บอกแล้วว่าพึ่งเริ่ม

“อ๊ะ”

อย่าลืมกลับไปเม้นนาจา โอ้ยยยยยฟินนนนนนนน

NC อินโนเซ้น บทที่สี่

Chapter 4 nc

hunhan

เมื่อเสื้อผ้าทุกชิ้นไม่ได้ปิดทับร่างบางแล้ว เซฮุนก็ถือโอกาสมองทั่วร่าง จนมาหยุดอยู่ที่ส่วนนั้น ที่ตอนนี้มันเริ่มปริ่มน้ำออกมาแล้ว เอาจริงๆ ลู่หานก็อายเหมือนกันนะ เกิดมาไม่เคยถอดผ้าต่อหน้าใครแบบนี้ และไม่เคยมาใครจ้องขนาดนี้ด้วย มันรู้สึกแบบ...

เซฮุนซีดปากออกมาเหมือนพวกโรคจิต เซฮุนเห็นลู่หานแบบนี้แล้ว ความหื่นที่มีอยู่ใต้จิตสำนึกมันก็ผุดขึ้นมา ยิ่งลู่หานทำหน้าแบบนั้น เซฮุนก็ยิ่งคิดว่าร่างบางยั่วเขาเต็มๆ

ทนไม่ไหวแล้วโว้ย

เซฮุนคิดในใจ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ร่างสูงแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

เมื่อทุกอย่างพ้นรัศมีร่างกายใหญ่ เซฮุนไม่รอช้า ร่างสูงอุ้มร่างบางขึ้นด้วยท่าหันหน้าเข้าหากัน ซึ่ง!!! ส่วนนั้นของเซฮุนมันดุนช่องทางรักด้านหลังของลู่หานเต็มๆ ยิ่งทำให้ใบหน้าที่ขาวมากๆในตอนนี้เห่อแดงไปหมด ลู่หานรู้สึกว่าเซฮุนคงจะไม่ไหวแล้ว ก็ในเมื่อตอนนี้มันทั้งแข็ง ทั้ง..... ไปหมดแล้วววววว

เซฮุนจัดการวางลูกกวางไว้ที่เตียงนอน ก่อนจะคร่อมทับลงไปทันที ส่งผลให้ส่วนนั้นของทั้งคู่สัมผัสกันจังๆ เซฮุนแสดงสีหน้าหื่นกระหายออกมาอีกแล้ว ร่างสูงขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ จนตอนนี้ ส่วนเล็กของลู่หานและส่วนใหญ่ของเซฮุนปริ่มน้ำรักจนแทบจะพุ่งออกมา

“อ่าห์....”

เสียงทุ้มครางออกมา ก่อนเพิ่มแรงเคลื่อนที่เร็วขึ้น ใบหน้าคมเชิดขึ้น ยิ่งแรงเท่าไหร่ เสียงครางก็ยิ่งดังมากขึ้นเท่านั้น ลู่หานก็ไม่แพ้กัน ร่างบางก็จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว มือเล็กจับเข้าที่สะโพกหน้าที่ตอนนี้ขยับเร็วเรื่อยกดลงมาเน้นๆ ให้ส่วนนั้นสัมผัสกันแบบจะๆ

“อ๊ะ..ฮ๊ะ...ฮ๊ะ”

“อ่าห์...อ่าห์..อ่าห์”

ทั้งคู่ประสานเสียงครางกันจนในที่สุดก็เสร็จไปแล้วหนึ่งน้ำ ลู่หานเสร็จก่อน ก่อนที่เซฮุนจะตามมาติดๆ เซฮุนก้มลงไปงับปากบาง ก่อนจะดูดรุนแรง ลู่หานเองก็ไม่รู้ว่าปากตัวเองบวมเจ่อไปถึงไหน เพราะเซฮุนดูแรงมาก เซฮุนไม่ได้กัด แต่เซฮุนดูดเอา

“อื้ออออออ....อืมมมมมม”

เซฮุนจูบปากลู่หานไป และมือหนาก็เคลื่อนลงมาจับที่ส่วนนั้นของตนเอง ชักขึ้นลงสองสามครั้ง แล้วก็ค่อยๆดันเข้าไป แต่คือเซฮุนเสียบสด ไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น ที่เซฮุนจูบลู่หานไม่ว่างปากก็เพราะให้ร่างลืมความเจ็บปวดนั่น ถึงจะมีน้ำรักไหลลื่นช่วยอีกแรก มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะมันคือครั้งแรกของคนใต้ร่าง

“อ๊า!!!....”

ลู่หานร้องออกมาเสียงดัง ส่งผลให้ปากของทั้งคู่หลุดออกจากกัน ร่างบางทนไม่ไหวจริงๆนะ ถึงจะมีน้ำรักหล่อลื่นแทนเจล แต่ทุกคน ของเซฮุนมันแบบ...O_O

“เจ็บมากหรอ”

ถามออกมาได้ไม่ดูของตัวเอง เซฮุนดันเข้าไปได้ครึ่งทาง ช่องทางรักของลู่หานก็ตอดรัดเขาตุบๆ นี่เซฮุนจะเสร็จอยู่แล้วนะ ทั้งๆที่ยังเข้าไปไม่สุดเลย

“เจ็บ....”

เสียงเล็กพูดออกมาเหมือนกลั้นหายใจ ลู่หานสูดอากาศเข้าไป ก่อนจะพลุ่ออกมา

“ทนแป้บเดียวนะ”

หลังจากที่เซฮุนพูดแบบนั้น ร่างสูงก็เสียบเข้าไปครั้งเดียวมิดด้าม

“อ้า!!!!!”

ลู่หานก็ร้องอกมาเหมือนจะขาดใจ ใบหน้าสวยเหยเกเพราะความเจ็บปวด น้ำตาไหลรินลงมาเป็นสาย เซฮุนเห็น เขาต่อว่าตัวเองในใจว่าทำไมถึงทำร้ายลู่หานได้ถึงขนาดนี้

ถึงอย่างนั้น ภายใต้ความเจ็บปวด มันก็เต็มไปด้วยความเสียวนิดๆ

“ถ้าไม่ไหว....”

“ไหว.....”

ลู่หานพูดออกมาตัดหน้าเซฮุน ร่าบางคิดไว้แล้วว่ามันต้องเจ็บ ในเมื่อวันนี้ลู่หานเลือกแล้วว่าจะเป็นของเซฮุน เขาก็ต้องทนความเจ็บปวดนี้ให้ได้

“คือฉัน...”

“ไม่..เข้ามาเถอะ..”

ลู่หานพูดทั้งๆที่น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด แถมร่างบางยังเป็นคนเคลื่อนกระแทกเซฮุนเองอีกต่างหาก อย่างนี้จะให้เซฮุนทนไม่ให้รังแกกวางตัวนี้ได้ยังไง

จากที่ลู่หานเป็นคนเริ่ม ตอนนี้กลายเป็นเซฮุนที่ทาบทับลงไปให้ทุกส่วนของร่างกายสัมผัสกัน แล้วก็เพิ่มแรงกระแทกเข้าไป แขนเล็กโอบรอบคอแกร่ง  และใบหน้าคมก็ซุกอยู่ที่ลำคอก่อนที่จะดูดดุนไปด้วย เสียงครางที่ผสานกันมันชั่งไพเราะอะไรอย่างนี้

เซฮุนเพิ่มแรงขึ้นเพราะตอนนี้มันจะเสร็จแล้ว

“อ๊ะ...ฮ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ”

“อ่าห์..อ่าห์....อ่าห์”

“อ้า!!!!!”

“อ่าห์!!!!!”

และแล้วทั้งคู่ก็เสร็จ

เซฮุนมองหน้าสวยที่เหมือนจะหมดแรงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะจูบย้ำๆเข้าที่ปากบางน่าจูบนั่น ลู่หานตอนนี้เหมือนจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว จนเซฮุนรู้สึกสงสารเลยถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเบาๆ

เซฮุนไล่จูบทั่วใบหน้าสวย ตั้งแต่หน้าผาก ลากไล่ลงมาที่เปลือกตาสองข้าง จมูกเชิดรั้น แก้มทั้งสองข้าง แล้วสุดท้ายก็จบลงที่ปากบาง ดูดดุนอยู่พักใหญ่ ก่อนจะถอยออกมา ร่างสูงลุกออกจากที่นอน ก่อนจะเดินเข้าไปชำระร่างกายที่ห้องนำ และไม่ลืมที่จะออกมาทำความสะอาดให้คนที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง

NC Suffer HUNHAN

Chapter 23 nc

ฉากเลือดกำเดาไหล

HUNHAN

“อื้ออออ....อื้ออออออ.....” มือบางทุบเข้าที่แผงอกอย่างแรง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าอีกคนจะสะทกสะท้านแต่อย่างใด

ริมฝีปาก เริ่มเคลื่อนลงมาตามซอกคอเนียนขาว ที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนจากสบู่อาบน้ำ ทั้งกด ทั้งกัดเข้าไปที่เนื้อขาวเนีนจนอีกคนร้องออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“เซฮุน....หยุด....ฮื่อออ....อย่าทำแบบนี้.....” ร้องไห้ออกมาก่อนจะทุบลงไหล่กว้างที่คิดว่าแรงแล้ว

เซฮุนไม่ฟัง ร่างสูงจัดการอุ้มรางบางของลู่หานขึ้น ก่อนที่จะวางอีกคนลงบนโต๊ะกินข้าว มือหนาปัดป่ายถ้วยชามที่ใส่อาหารลงพื้น จนแตกละเอียด ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะคุมตัวเองไม่อยู่ อยากลิ้มรองความหอมของแม่กวางจะแย่อยู่แล้ว ร่างสูงโถมทับลงไป ก่อนจะจัดการกับอาภรณ์ทุกชิ้น ทั้งของตนกับคนใต้ร่างออก ลุ่หานตกใจ ก่อนจะดิ้นไปมา เพราะเขากลัวว่าลูกจะลงมาเห็นในสิ่งที่ไม่ดี

ไม่ทันได้คิดไปมากกว่านี้ เซฮุนจัดการแยกขาขาวออก ก่อนจะแทรกความคับแน่นเข้าไปครั้งเดียวโดยไม่คิดที่จะบอกกล่าวใดๆทั้งสิ้น

“อ๊า..อ๊า....” ลู่หานครางออกมาไม่เป็นภาษา หลังจากที่ไม่ทันตั้งตัวกับความใหญ่โตที่ห่างหายมานาน ก็เพราะห่างหายจากเรื่องแบบนี้ มันก็เลยทำให้รู้สึกเจ็บขึ้นมาเอามากๆ ทั้งเจ็บ ทั้งแสบ จนแทบจะขาดใจ

เซฮุนแช่ค้างไว้ ก่อนจะเริ่มขยับทีละนิด

“อ่าห์.....”เสียงทุ้มครางออกมาเหมือนกัน เพราะความตอดรัด ช่องทางที่ร่างสูงเข้าไปนั้น มันทั้งตอดรักแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ เสียวกระสันจนพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ครางออย่างเดียว เริ่มทนไม่ไหวแล้ว  เซฮุนเปลี่ยนจากเนิบนาบ เป็นแรงขึ้น แรงขึ้น แรงขึ้นจนเกิดเสียงโต๊ะกินข้าวดังเอี๊ยดอ๊าด

“อ๊า....เซ....ฮุน.....อื้มมมมม.....เบาๆ....เจ็บ...” ลู่หานครางออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อคนข้างบนเพิ่มความเร็ว และความแรงเข้าไปอีก

“อ่าห์.....แน่น...แน่นมาก...ซี้ด.....เอากับคุณนี่ก็เสียวดีเหมือนกันนะ.....อื๊ออออ...อื๊อออ.....” ตอนนี้เซฮุนเหมือนคนขาดสติ ไม่ฟังแม้แต่เสียงร้องห้ามของคนที่ขึ้นชื่อว่าทรมานอย่างลู่หานคนนี้เลย เล็บที่อยู่มือน้อยๆจิกเข้ากับหนังที่อยู่บนตัวของเซฮุนจนมันเกิดคลั่งเลือดหุ้มขึ้นมา แต่มีหรอคนอย่างเซฮุนจะสน ยิ่งทำแบบนี้ อารมณ์ยิ่งมา มาแบบตัดยังไงก็คงไม่ขาด

เซฮุนกระหน่ำแทงจนร่างบางตัวโยกโยนตามแรงที่เซฮุนกระสันเสือกเข้ามา

ใครที่คิดท่าไม่ออกไปดูคลิปนะ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วทั้งห้องอาหาร และยังไม่รวม เสียงครางของทั้งสองด้วย เซฮุนไม่มีท่าทีที่จะหยุด หรือเบาแรงลงเลยแม้แต่น้อย  แต่ยิ่งเพิ่มพลังมากขึ้น ซึ่งอันนี้ก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน

“อ๊า...อ๊า...อ๊า....ซะ...เซ...ฮุน...เจ็บ...บะ...เบา.....” เสียงครางกระท่อนกระแท่น พร้องน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ตามจริงลู่หานก็โหยหาร่างกายแกร่งสูงของเซฮุนมานานนะ แต่ถ้าแบบนี้มันก็ไม่ไหว เซฮุนไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดเลย ได้แต่กระเสือกสันเข้ามาตามแรง

“อ่าห์.......อ่าห์.....” เสียงครางทุ้มต่ำ ตอนนี้เซฮุนรู้สึกว่ามันกำลังจะปลดปล่อย ร่างสูงยิ่งเร่งจังหวะให้ถี่ยิบ จนไม่ได้สังเกตเลยว่า ขาโต๊ะกำลังจะหักเอาเสีย เสียงเอี๊ยดอ๊าดจากการเสียดสีของขาโต๊ะกับพื้นมันก็เป็นแรงผลักให้เซฮุนยิ่งกระหน่ำแรงเข้าไปอีก เชื่อไหม ตอนนี้โต๊ะถึงกับเคลื่อนที่แล้ว

ในที่สุด เซฮุนก็ปลดปล่อยออกมา และน้ำรักทุกหยาดหยดก็พุ่งเข้าไปช่องทางรักจนหมดสิ้น สิ้นการขยับ เซฮุนถึงกับหอบหายใจแรง และไม่พ้น คนใต้ร่างหอบหายใจเหมือนกับว่าตนจะเริ่มหายใจไม่ออกเสียอย่างนั้น แต่ตอนนี้ ตอนที่เซฮุนมองใบหน้าที่เปื้อนเหงื่อ มันถึงกับมีอารมณ์ขึ้นมาเสียดื้อๆ ไม่คิดนาน จากแท่งเนื้อที่ยังไม่ถอดถอนออกมานั้น เซฮุนก็กระเสือกเข้าไปใหม่ เหมือนรีดเอาน้ำรักออกให้หมด แต่ก็คงไม่เป็นอย่างนั้น ในเมื่อจากที่เนิบนาบเซฮุนก็เปลี่ยนมาคุมเกมให้เร็วขึ้นเรื่อย จนคนที่ไร้เรี่ยวแรงถึงกับอ่อนแรงจนไม่มีเสียงจะครางออกมาอยู่แล้ว

จากที่แรงเร็วอยู่นั้น ร่างสูงก็เปลี่ยนมาอุ้มลู่หานขึ้น แต่อย่าคิดว่าจะถอนแก่นกายออกนะ ไม่มีทาง เซฮุนตรงไปยังห้องน้ำชั้นล่าง ก่อนที่จะพาคนตัวเล็กที่ตนอุ้มอยู่เข้าไป และไม่ลืมที่จะปิดประตูไว้ลงกลอนอย่างดี

เซฮุนต่อกิจรักในห้องน้ำอยู่เนิ่นนาน แต่ไม่มีท่าทีที่จะหยุดเลย เสียงร้องครางก็ดังออกมาเป็นระยะๆ หากก็ไม่ได้ยินเสียงลู่หาน จะมีก็แต่เสียงทุ้มของเซฮุนเท่านั้น

เด็กน้อยสองคนที่เมื่อก่อนหน้านี้ควรจะอยู่บนห้อง แต่กลับยืนมองประตูห้องน้ำอย่างเหลอหรา มองหาผู้เป็นป๊ากับมาก็ไม่มี ได้ยินแต่เสียงอะไรไม่รู้ดังออกมาจากห้องน้ำ

“อ๊....า.....ฮื๊อออออ....” เสียงลุ่หานดังออกมาอีกแล้ว และลูกน้อยก็ได้ยินเต็มสองหู เสียงของม๊าที่ดูเหมือนจะเจ็บ

“ม๊า....!!!!....งม๊า.....ม๊าเป็นไร....ออกมาหาเซฮันหน่อย....” เด็กน้อยร้องเรียกคนเป็นแม่ โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีกิจกรรมอะไรอยู่ในนั้น ด้วยความเป็นเด็กที่ไม่รู้อะไร ร่างน้อยๆเดินดุ๊กๆไม่ที่หน้าประตู ก่อนจะเคาะประตูที่คิดว่าน่าจะดังพอควร จนเสียงข้างในเงียบไปแล้ว

ลู่หานที่ตอนนี้เอาหลังมือมากัดไว้เพื่อไม่ให้มีเสียงเล็ดรอดออกมาให้ลูกได้ยิน คนที่อยู่ข้างบนก็ไม่มีท่าทีทุกข์เนื้อร้อนใจกับเสียงเล็กๆที่ดังรอดเข้ามา

“เซฮัน.....อื้มมม...ป๊าขอเวลาคุยกับม๊าก่อนนะลูก....งอ่าห์...เซฮันพาน้องขึ้นไปอยู่ข้างบนก่อนนะ...” เสียงทุ้มตะโกนออกไปข้างนอก ในเมื่อเด็กก็คือเด็ก เมื่อได้ยินเสียงคนเป็นพ่อสั่งให้ขึ้นไป เด็กน้อยก็พากันวิ่งขึ้นไปอยู่ข้างบนตามคำสั่ง “ลูกเชื่อฟังเน้อะ ว่าไหม.....” เสียงเซฮุนกระซิบแผ่วข้างหู จากนั้นก็กระเสือกเข้าออกอย่างแรง เหมือนกับโหยหาร่างบางนี่มาตลอดหลายปี แต่เซฮุนก็รู้สึกคุ้นมากเลยกับการทำกิจรักแบบนี้ เหมือนเขาเคยทำแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง

ก็คงได้แค่คิด แต่ยิ่งคิด ก็ยิ่งปวดหัว

กลับไปเม้นด้วย รักคนเม้น ยิ่งเม้น ยิ่งรัก

NC Suffer HUNHAN

Chapter 17 nc

kaido

ฉากเลือดกำเดาไหล

จงอินจัดการกับเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนโดยที่ริมฝีปากยังดูดกลืนไปทั่วทั้งแผงอกบางอยู่ สร้างรอยรักสีกุหลาบที่น่าพึงพอใจ  แล้วเปลี่ยนมาจัดการกับอาภรของอีกคนที่ได้แต่ร้องครางอื้อ อึงอย่างเสียวซ่าน คยองซูที่มีอารมณ์ร่วมเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็ได้แต่ปล่อยให้จงอินโลมเลียไปทั่วบริเวณโดยไม่คำนึงเลยว่า ตอนนี้ตนอยู่ ณ ที่ใด

“อ๊า.......อ้า....” ครางออกมาอย่างเสียว เพราะร่างสูงจงใจกัดและดูดยอดติ่งไตที่ตั้งชูชันอยู่ตรงหน้า ตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าหมดแล้ว สายตาคมที่เริ่มโลมเลียอย่างหื่นกระหาย ลมหายใจที่เริ่มติดๆขัดๆ น้องชายที่เมแข็งขึ้น เมื่อได้มองดูสิ่งสวยงามตรงหน้า ถึงเขาจะเคยเห็นมาแล้วนักต่อนัก มันก็ยังไม่คุ้นชิน ทุกครั้งที่ที่อยากเอากัน มันก็เหมือนครั้งแรกตลอด อารมณ์จัดเต็มตลอด ไม่เบื่อร่างกายนวลเนียนเลยแม้แต่ครั้ง จงอินทนไม่ไหวแล้ว

“ขอโทษนะ....” เสียงกระซิบแผ่วเบาข้างใบหู ก่อนที่แท่งรักที่ขยายเต็มที่จะกระแทกเข้ามาครั้งเดียวมิดด้าม จงอินร้องซี้ดออกมาอย่างเสียวจ่อค้างไว้เพื่อปรับสมดุน แต่อีกคนที่กะทันหันเกินไปก็ร้องออกมาอย่างเจ็บแสบ

“อ๊า......อ๊า...” เสียงหวานร้องออกมา เพราะเจ็บ ตนยังไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรเลย จงอินก็บอกขอโทษออกมานั้นแหละ ความจุกเสียด และความแสบซ่าที่เข้ามา มันก็สร้างความทรมานให้ไม่น้อยเลย “อื้ออออ....อ๊า...อย่า...อย่าพึ่งขยับ.....อื้มมมมม....เจ็บ...ทำไมรีบขนาดนี้...มะ...มัน...เจ็บ...” คยองซูบอกออกไปทั้งเสียงครางกระเส่า

“ก็คนมันทนไม่ไหว....” เสียงทุ้มตอบออกมา สร้างความแดงให้ใบหน้าหวานอย่างจัง “นายมัยน่า ‘เอา’ ชะมัด” จงอินจงใจเน้นคำนั้นให้อีกคนได้ยิน ร่างสูงเริ่มขยับช้าๆ แค่นั้นทั้งสองเสียงก็ครางออกมาแข่งกันแล้ว เสียงทุ้มที่ซี้ดปากไม่หยุด เสียงหวานที่ครางชื่ออีกคนไม่แพ้เหมือนกัน จงอินพึงพอใจ และเริ่มเปลี่ยนแปลงความเร็วที่เริ่มขึ้นเรื่อยๆ ปากหนาก็ไม่ได้อยู่เฉย ตามเก็บความหวานจากโพลงปากบาง ไล่เกี่ยวกระหวัด ก่อนจะดูดลิ้นบางเพื่อกลืนกินน้ำหวาน

ส่วนร่างที่ขยับแรงขึ้นเรื่อยๆสร้างความเสียวกระสันให้คนที่อยู่ข้างใต้เป็นอย่างมาก ครางออกมาทั้งความเสียว ความเจ็บ ความสุขสม แขนบางที่คลองอยู่ลำคอแกล่งเพื่อยึดไว้ ร่างกายที่โยกโยนไปตามแรง รถยนต์ที่ตอนนี้ก็โยกไปตามแรงกระทำเหมือนกัน  เสียงรถที่เริ่มดังเอี๊ยดอาดก็ไม่ได้ดึงสติของทั้งสองออกมาเลย

จงอินเปลี่ยนท่าพลัน โดยเปลี่ยนให้ตนไปอยู่ข้างล่าง แล้วให้คยองซูอยู่ด้านบน โดยที่ทั้งสองยังเชื่อมต่อกันอยู่เลย ร่างบางที่รู้ก็เริ่มขยับขึ้นลง โดยมีมือหนายกอีกแรง  ใบหน้าสวยซบลงที่ไหล่กว้าง ก่อนจะกัดเพื่อคลายความเสียวกระสัน และความเจ็บ ร่างกายของทั้งสองเชื่อมต่อกันได้เป็นอย่างดี คยองซูที่เริ่มจะแตะขอบฟ้า ก็ยิ่งขย่มเร็วขึ้น ส่วนจงอินที่ตามมาติดๆ ก็ได้แต่กัด ขบเม้นสร้างรอยตามคอสวยเท่านั้น เพราะตอนนี้คนที่คุมเกมอยู่คือ โด คยองซู ใบหน้าสวยเชิดขึ้น ร้องครางชื่ออีกคนออกมาเป็นระยะ

“จง...อ้า....อิน....อื้มมม...อ้า.....จงอินนนน....”  เสียงที่บ่งบอกว่าตนถึงขอบฝันเรียบร้อยแล้ว ส่วนคนที่ได้แต่ขบ ชอนไซอยู่ก็รีบเร่งเพื่อทำให้ตนแตะขอบฟ้าบ้าง จงอิงเร่งความเร็วให้เร็วขึ้น แรงขึ้น จนในที่สุด น้ำสีขุ่นที่อัดอันมานานก็ไหลเข้าไปตามช่องทางสีสวย

“อา...อา....”เสียงทุ้มครางต่ำออกมา จงอินขยับเนิบนาบเพื่อรีดเอาน้ำของตนเข้าไปให้หมด ร่างบางที่เหนื่อยจนล้า ก็ซบลงไหล่แกร่งอย่างช่วยไม่ได้ ช่องทางที่คับแน่น กับแท่งเนื้อร้อนยังไม่มีการถอดถอนออกจากกันเลยจงอินจูบขมับของอีกคน ก่อนจะช้อนแก้มเนียนขึ้นมาหอม ตามด้วยจูบที่แสนจะอ่อนนุ่ม

“อื้มมมม.....อ๊า...อย่า..อย่าขยับ....อื้อออออ” คยองซูร้องห้ามเมื่อจงอินทำทีเหมือนจะขยับ

“ถ้าไม่เอาออก ฉันต่อนะ” หลังจากที่จงอินพูดจบ ร่างสูงก็เริ่มบรรเลงเพลงรักต่อ โดยไม่สนคำร้องห้ามของอีกคนเลย สงสัย บทเพลงบทนี้ คงยาวนานแน่

NC Suffer HUNHAN

Chapter 11 nc

chanbaek

ฉากเรียกเลือดกำเดา

ชานยอลใช้มือหนานวดคลึงสะโพกมนของแบคฮยอน ทั้งๆที่ปากยังดูดดุนอยู่ ณ ติ่งยอดไตงาม แบคฮยอนทั้งเสียว ทั้งเจ็บ ทุบตี และดิ้นไปมาเพราะความอาย แน่หล่ะเกิดมาเคยแก้ผ้าให้ใครดูบ้างหล่ะ แต่ตอนนี้เริ่มจะอายไม่ลงละ ในสมองกับโกรธ เกลียดอีกคนจนไม่รู้จะสันหาอะไรมาพูดอีกแล้ว

“อื้อ.....หยุดนะ...เจ็บ...คนเลวววว...ปล่อยยยย...” เสียงหวานร้องออกมา ก่อนที่มือบางจะทุบตีอีกคนที่ซุกไซ้ไปมาระหว่างยอดติ่งไต กับซอกคอ

“อยากมีผัวก็ไม่บอกแต่แรก....ฉันจะได้สงเคราะห์ให้...”

“เลว....ตัวคนเลวแล้ว ความคิดยังเลวได้อีกนะ...คุณนี่มัน....ละ...อื้ออออออ...” ไม่ทันที่เสียงหวานจะเปล่งออกมา ปากหนาก็ประทับบดเบียดเข้ามาอย่างรวดเร็ว “อื้อออ......!!!!!”

“อืมมมม....มม....” เสียงทุ้มครางต่ำร่างสูงบดเบียดริมฝีปากอย่างเอาแต่ใจ มือหนาเริ่มปลดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนทั้งๆที่ปากยังส่งลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นบางที่พยายามจะหนี โดยไม่คิดเลยว่าคนที่ถูกกระทำจะเป็นอย่างไร แบคฮยอนเริ่มสั่นไปหมดเพราะความกลัว และน้ำก้อนแรกก็ค่อยๆไหลออกมาทางหางตา ชานยอลเห็น แต่ไม่คิดที่จะหยุด เพราะแรงโทสะที่ก่อขึ้นในจิตใจ ภาพก่อนหน้านี้ที่สองคนกำลังจะมีอะไรต่อมิอะไรผุดขึ้นมา มันทำให้ภายในใจเขาร้อนลุ่ม จนอยากจะลงโทษอีกคนให้สะสม แบคฮยอนเขาเป็นคนเอามา เขาต้องได้ก่อนใคร ไม่สิ มีเขาคนเดียวที่มีสิทธิได้ ได้ทุกอย่างของร่างบาง คนอื่นถ้าคิดแตะต้อง มันต้องตาย

“ฮึก.....คนเลว....”

“ร้องไปเถอะ...คิดว่าฉันจะใจอ่อนงั้นหรอ....เหอะ..” ประโยคบอกไว้แค่นั้น ก่อนที่ร่างบางจะถูกพลิกอย่างกะทันหัน

“อ๊ะ....” ไม่รอช้า ชานยอลกระแทกสิ่งที่หน้ากลัวเข้าไปโดยไม่เบิกทางอย่างแรง เขารู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของร่างบางแต่จะให้เขาหยุดทำแบบนี้คงไม่ได้เพราะอารมณ์เขามาถึงขีดที่เรียกได้ว่า แม้มีอะไรมาขวางเขาก็จะไม่หยุด แม้มีคนเข้ามา เขาก็คงหยุดไม่ได้

“อ๊ะ....โอ้ย....ย....” ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดจากช่องทางรักด้านหลัง มันเหมือนจะฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ เจ็บแสบไปหมด

“ซี๊ดดดดด.....” ซี้ดดดปากอย่างพอใจ ช่องทางรักของแบคฮยอนบีบส่วนนั้นของเขาไว้แน่นมาก ดีที่เขาเอาเข้ามาครั้งเดียวจนมิดแล้ว ไม่งั้นคงเอาเขามาไม่ได้ ชานยอลแช่ค้างไว้เนินนานเพราะมันขยับไม่ได้สักที

“จะ...เจ็บ....เอาของคุณออกไปนะ...ฮึก...ผมเจ็บ...” มือนบางที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนอยู่เคลื่อนมาตีที่ข้างสะโพกสอบอย่างแรง แต่สำหรับชานยอลแล้ว มันเป็นแค่มดกัดเท่านั้น สิ่งที่มันเจ็บ และปวด คืดสิ่งที่แช่ค้างต่อกันอยู่นี่......

“อื้มมมม.....อย่าบีบสิ.....ถ้าเจ็บมากนักก็กกัดเข้าไปสิ....กัดเข้าไปที่ผ้าปู..ซี้ดดด....นั่น...อ้า....”บอกก่อนจะค่อยขยับช้าๆ ครางออกมาอย่างสาสมใจ เมื่อเริ่มที่จะได้ที่เพราะน้ำสีแดงที่ไหลออกมาเป็นสิ่งหล่อลื่นอย่างดีมันเลยทำให้สิ่งที่แช่ค้างอยู่มันขยับได้

“อ้ะ...อ้ะ....เจ็บ...ฮึก.....อ้ะ....อ้า....” แบคฮยอนร้องออกมาอย่างเจ็บแสบ แสนทรมาน ร่างบางเริ่มโยกตัวอย่างช้าๆเพราะร่างสูงเป็นคนทำ ร่างบางอยากอยู่นิ่งๆ แต่ด้วยแรงที่ขยับเขยื้อนของอีกคนมันทำให้เขาต้องขยับตาม เพื่อลดความเจ็บให้น้อยลง

“อื้มมมม.....อ้า...ง” ชานยอลครางออกมาอย่างสุขสม ร่างสูงพอใจกับเซ็กครั้งนี้ เพราะมันแตกต่าง เหมือนมีอะไรดึงดูดให้เขากระทำแรงๆ ไม่รอช้า เมื่อคิดว่าเข้าที่เข้าทางแล้ว ชานยอลจึงเร่งความเร็ว กระแทกกระทั้นเข้าไป เริ่มเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่คิดถึงร่างบางที่ตอนนี้เหมือนร่างบางจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แสบช่องทางรักด้านหลัง และเมื่อมีการกระแทกแรงๆขนาดนี้ มันยิ่งทำให้แสบเข้าไปอีก หนำซ้ำยังรู้สึกปวดขึ้นมาอีกด้วย

“อ้ะ.......อ้ะ....อ้ะ.....อ้ะ...อ้า...อ้า.....” พูดไม่ออกได้แต่ครางเสียงอันน่าอายออกมา เมื่อคิดว่าตนครางออกมาดัง จึงรีบกัดที่ผ้าห่มหนาไว้ ชานยอลกระแทกเข้ามาเรื่อยๆ ซอยถี่ๆ จนเตียงที่คิดว่าใหญ่แล้วโยกไปตามแรง เสียงที่ดัง เอี๊ยด อ๊าด....พร้อมกับเตียงที่กระทบกับผนังห้อง มันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ และคงไม่มีท่าทีที่จะหยุด

เนิ่นนาน.....จนร่างบางเริ่มหมดแรง ชานยอลก็เริ่มเหนื่อย แต่ได้ไงหล่ะ เขายังไม่หยุด เพราะยังรู้สึกว่ามันยังค้างอยู่ แต่ตอนนี้เหนื่อยอ่ะ ชานยอลล้มลงทับร่างบางที่นอนคว่ำอยู่โดยไม่ขยับไปไหน แช่ไว้สักพัก ก่อนที่จะจับอีกคนพลิกขึ้นไปอยู่ด้านบน ส่วนตน กลับมาอยู่ข้างล่าง

“อ้า.......” ร้องออกมาเสียงหลง เพราะไม่คิดว่าอีกคนจะคิดอะไรภิเลนให้เขาขึ้นมาค่อมด้านบนแบบนี้ แถมตอนพลิกขึ้นมาช่องทางยังเชื่อมกันอยู่เลย

“ไม่ต้องขยับ..ฉันทำเอง นายคงไม่มีแรง....”

“พอ....หยุดเถอะ....ผมเจ็บ.....”

“เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละ...” พูดแค่นั้นก่อนที่จะกระแทกส่วนนั้นของตนขึ้นไป

“อ๊ะ...อ๊ะ...” แบคฮยอนอยากหยุดเสียงนี้ แต่เขาก็ทำไม่ได้ เพราะไม่มีอะไรที่จะใช้หยุดได้ มือเขาก็จิกลงไปที่อกแกร่งเพราะความเจ็บ เลยไม่มีอะไรที่จะใช้หยุดเสียงครางนี้

แบคฮยอนโอนแอ่น จนล้มตัวลงไปที่อกแกร่ง อย่างหมดแรง ชานยอลก็เอาแต่กระแทกกระทั้นอยู่อย่างนั้นไม่มีท่าทีที่จะหยุดเลย ร่างบางที่ทนความเจ็บไม่ไหว จึงกัดเข้าไปที่อกของร่างสูงอย่างแรง เพื่อระบายความเจ็บแสบ

“โอ้ยยยย.....” ชานยอลร้องออกมา เพราะความเจ็บที่อกแกร่งของตน เขาไม่คิดว่าร่างบางจะกัดเขาแบบนี้ แต่ก็ดี เขากระแทก แบคฮยอนกัด สมน้ำสมเนื้อ ร่างบางก็เจ็บ เขาก็เจ็บเหมือนกันแฟร์กันดี

ชานยอลไม่มีท่าทีที่จะหยุด แถมยิ่งกระแทกเข้ามาไม่ยั้ง แบคฮยอนที่รู้สึกเจ็บแสบ ก็กัดเขาไปอีก จนอกนั้นเริ่มแดง ห่อเลือด แล้วไงหล่ะ เขาเจ็บ ทั้งเจ็บทั้งแสบ แค่นี้ คนเลวอย่างชานยอลคงไม่เจ็บหรอกนะ

“อ้ะ...อ้ะ....อ้ะ.....”เสียงครางทั้งสองดังสลับกันเพราะความเจ็บ ปนกับความเสียว ร่างสูงที่เริ่มแตะขอบสวรรค์ ก็ซอยถี่เข้าไปอีก และเพื่อไม่เป็นการเสียเปรียบ ชานยอลก็ชักของอีกคนเพื่อให้ถึงฝังพร้อมกัน

“อื้อ....อ๊ะ...ฮ้า....อ้ะ.....”

“อ้า..................................ง” ในที่สุดก็ถึงขอบฝัน โดยที่แบคฮยอนเป็นคนถึงก่อน ตามมาติดๆก็ชานยอล....

“อืม.....”

แช่ส่วนนั้นค้างไว้เนิ่นนาน ขยับเนิบนาบ เพราะจะรีดเอาน้ำเหลวออกให้หมด น้ำรักไหลเข้าไปข้างในเยอะพอสมควร จนมันไหลย้อนออกมาทางเดิม ไหลเปอะเปื้อนไปตามเรียวขาสวย  แบคฮยอนที่หมดแรง ก็นอนกองอยู่นอกแกร่งนั่นแหละ ไม่กล้าขยับ เพราะไม่มีแรง และถ้าขยับได้ มันก็เจ็บ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะอยู่เฉยๆ แช่ไว้อย่างนั้น ภาวนาอย่าพึ่งไห้อีกคนขยับเพราะเขาเจ็บเหลือเกิน

เหมือนชานยอลจะรู้ จึงได้แต่แช่ค้างไว้ หลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย จากกิจกรรมเมื่อครู่ที่ผ่านมาไม่ครู่ มันนานพอสมควร ทั้งสองหลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย และเข้าสู่ห่วงนิททรา......ทั้งๆที่ร่างกายก็ยังเชื่อมต่อกันอยู่............

เสียไปแล้ว.ความบริสุทธิ์...เสียให้คนที่ตนเกลียดแสนเกลียด.. ชีวิตนี้มีอะไรที่มันบัดซบกว่านี่อีกไหม นอนทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย......สะอื้นไห้แค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

อย่าลืมสกรีมแท้คกันน้า

NC Suffer HUNHAN

Chapter 8 nc

kaido

ฉากเลือดกำเดาพุ่ง

“อื้อออออ...อ๊ะ....” เสื้อผ้าอาภรณ์เริ่มหลุดลุ่ยออกทีละชิ้น ทีละชิ้น จนไม่เหลือเลยแม้แต่ชิ้นเดียว มือหนาที่เคยจัดการอาภรณ์ให้ร่างบาง ก็เปลี่ยวมาจัดการของตนเอง โดยที่ร่างบางดิ้นอยู่เล็กน้อยภายใต้อานัต

คยองซูไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันทำไม แค่ฟังคำขอที่อ่อนโยนไม่กระดากปากไม่มีคำหยาบมา ถึงได้ยอม อ่อนระทวย หรือเป็นเพราะร่างบางไม่เคยได้ยินคำพูดจาที่ร่างสูงไม่เคยพูดกันตนกันแน่ สัมผัสที่ครั้งไหนก็เปรียบไม่ได้ เพราะตอนนี้ชั่งเป็นอะไรที่ทำให้ใจที่เคยแข็งแรงต้องยอมขึ้นมา ความนุ่มนวลของรสสัมผัส มันทำให้กายบางยากจะปฏิเสธ

เมื่อจงอินได้รับการตอบรับอย่างไม่ประสีประสาจากอีกคน ก็อดที่จะขำในใจไม่ได้ สงสัยเป็นครั้งแรก แต่การเป็นครั้งแรกของร่างบาง มันทำให้คนอย่าง คิมจงอิน อยากมาก........ เนื้อหนังมังสา ขาวเนียนราวหญิง นุ่มนิ่ม จนยากที่จะถอนตัว คูที่เคยร่วมเตียงแต่ละคน ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ร่างสูงไม่เคยติดใจผิวนุ่มแบบร่างบางใต้อานัตคนนี้เลยสักคน แค่เริ่มต้น ก็ทำให้อารมณ์เขาถึงขีดสุดแล้ว ยังไม่ได้ปลดปล่อยด้วยซ้ำ

“อื้มมมมม....” จงอินครางอกมาด้วยความพอใจ ริมฝีปากหนาเลื่อนลงมาเรื่อยๆ จูบซับ เม้มสร้างรอยรัก และรอยเจ้าของไว้ ก่อนที่จะขบเม้มเบาๆสร้างความเสียวให้อีกคนที่ติ่งยอดรัก ดูดดุนด้วยอารมณ์หลากหลาย ยิ่งเป็นการสร้างความเสียวกระสันให้ร่างบางเป็นอย่างดี

คยองซูที่ไม่คิดจะขัดขืนใดๆเพราะยังไงก็ขัดไม่ได้ แถมเริ่มติดใจในรสสัมผัสที่อ่อนโยน และอ่อนนุ่มแบบนี้ ยิ่งยากที่จะถอนตัวเหมือนกัน ร่างบางจูบตอบแบบไม่ประสีประสา อารมณ์ก็มาเพราะอีกคนได้ปลุกเร้ามันขึ้นมา

มือเล็กที่ตอนนี้ เปลี่ยนจากผลักดัน เป็นขยุ่มเส้นผมอ่อนนุ่มที่ผ่านการสระมาอย่างดี ครางเบาๆ ด้วยความพอใจ

ร่างสูงที่จัดการกับชิ้นส่วนเสื้อผ้า จนตอนนี้ทั้งสองไม่มีอาภรณ์ใดๆปกปิดแล้ว สร้างความเขินอายให้ร่างบางใต้อานัตเป็นอย่างมาก แก้มที่เริ่มขึ้นสีระเรื่อราวลูกตำลึงที่สุกปลั่งยิ่งทำให้ร่างสูงที่สังเกตเห็นพอใจ

“เขินหรอ......” ถามออกมา พร้อมประกบปากลงไป ที่ริมฝีปากเล็กได้รูป

“อื้อ...นะ..นาย...น้อยไม่เขินหรอฮะ.....ถะ...ถามออก...มาได้.....อื้ออออออ..” พูดออกมาพร้อมหันหน้าไปทางอื่นด้วยความอาย จนอีกคนอดไม่ได้ที่จะประจูบลงมาอีก

ถามมาได้ ครั้งแรกนะ และอีกอย่าง เคยไปแก้ผ้าแบบนี้ให้ใครดูบางหล่ะ ไม่เคยหรอก คนอะไร ไม่อายบางเลย

“หึ...”หัวเราะ หึ ในลำคอ ทั้งๆที่ปากของทั้งสองยังประกบ แลกลิ้นกันอยู่

“อื้มมมมมม.......”

มือหนาที่เคยอยู่สุข ตอนนี้เริ่มที่จะซอนไซไปมา รากผ่านติ่งยอกรัก ลงมาเรื่อยๆ แต่ก็ต้องชะงักมือ เพาคิดอะไรออก เขาเป็นคนที่ชอบทำอะไรรวดเดียวจบ ไม่อยากค่อยเป็นค่อยไป มันไม่ได้อารมณ์ ดังนั้น.............

 ร่างสูงเปลี่ยนมือจากที่เคลื่อนต่ำลงไปเพื่อที่จะสร้างอารมณ์ของอีกคน กลับขึ้นมาจับใบหน้าของอีกคนไว้ โน้มหน้ากระซิบบอกอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ร่างบางจะเบิกตากว้าง

“ขอโทษนะที่ฉันอดทนรอไม่ได้เพราะฉันอยากปลดปล่อยแล้ว”

ร่างบางที่ยังตกใจกับคำกระซิบบอกของอีกคน โดยไม่ทันตั้งตัว ขาขาวทั้งสองข้างก็โดนแทรกกลางด้วยร่างสูง จากนนั้นก็รู้สึกถึงความใหญ่โตที่จ่ออยู่ ช่องทางรักสีสด

เริ่มกลัวขึ้นมาแล้วหล่ะ....ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก ความใหญ่โตของร่างสูงก็ดุนดันเข้ามา

“ซี้ดดด......” ซี้ดปาก เพราะความคับแน่น มันแน่นจนไม่สามารถขยับไปไหนได้เลย

“อ๊ะ......อ้า....นะ...อ้ะ...นาย...ผะ...ผม..เจ็บ...เอาออกไปนะ.....” ครางออกมาด้วยความเจ็บจากสิ่งที่ยัดเยียดเข้ามา ร่างสูงที่ไม่ได้ขยับ เพราะร่างบางยังตอดรัดเขาจนรู้สึกถึงความปวดหนึบ ได้แต่แช่ค้างไว้ และ จูบซับริมฝีปาก เพื่อให้อีกคนได้ผ่อนคลาย

ตอนนี้รู้สึกว่ามันจะขยับได้แล้ว จงอินจึงไม่รอช้าที่จะกระแทกเข้าไปครั้งเดียวจนมิด สร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้ร่างบางเป็นอย่างมาก เมื่อเข้าไปจนสุดทางแล้ว ร่างสูงก็แช่ค้างไว้อีกครั้ง เพื่อให้อีกคนปรับสภาพ

“อ๊า......อ้า........” ร้องออกมาเพราะความเจ็บ ช่องทางรักคงฉีกขาด ก้อนใสๆที่เริ่มกลิ่งออกมา ก็โดนริมฝีปากหนาจูบซับ

“ขอโทษ...” เขาเป็นอะไรไม่รู้ จงอินคนนี้ ทำไมถึงอยากทำอย่างอ่อนโยนกับอีกคน ทั้งๆที่ผ่านมา ยังพูดกระแทกแดกดันให้ร่างบางได้เสียใจ แล้วทำไมตอนนี้ถึง ถึงได้พร่ำบอกร่างบางว่า ขอโทษ...... ทั้งๆที่มันไม่จำเป็น หรืออาจจะเป็นความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นมากันแน่

“ฮึก.....”

ร่างสูงเริ่มขยับช้าๆ เนิบนาบ เพราะกลัวอีกคนจะเจ็บไปมากกว่านี้

“อื้อ.....อื้ม...ซีดดดดด.....ฉันสัญญา ฉันจะเบาแรงกับนาย” คำพูดเปลี่ยนจาก ครั้งก่อนมาก มันทำให้คนที่ฟังถึงกับอึ้ง และปราบปรื้มจริงๆ ร่างบางไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่าอะไรมาดลใจให้ตัวเองพยักหน้ารับ “ถ้าเจ็บมาก...จิกเล็บลงมาที่ตัวฉัน....เข้าใจนะ” พยักหน้ารับอีกครั้ง คงถอนไม่ขึ้น เพราะมันเข้ามาแล้ว

“อ้า...อ้า..อ้า.....อ๊ะ....” ร่างบางครางออกมาเสียงดัง สร้างความพึงพอใจให้อีกคน จนอดไม่ได้ที่จะกระแทบย้ำๆตรงจุดเดิม สร้างความเสียวกระสันให้คนถูกกระทำเป็นอย่างมาก เมื่อร่างบางตอบรับเป็นอย่างดี สงสัยคำสัญญาคงไม่เป็นคำสัญญาแล้วหล่ะ ก็คนใต้ร่างชั่งยั่วยวนเขา มันทำให้อารมเขาขาดสะบั่น จนต้องกระแทกแรงๆ และถี่เร็ว ไม่คำนึงถึงช่องทางที่มันเริ่มฉีก เพราะนี่เป็นครั้งแรก และอีกอย่าง มีการเบิกทางซะที่ไหนกันหล่ะ

“อ๊ะ......อื้อ.....อื้..ม..ม...ม...” ริมฝีปากจูบซับ แรลิ้นกันอย่างดูดื่ม แขนเรียวคล้องที่คอ และจิกเล็บลงไปเพราะความเจ็บแสบ และความเสียว  ร่างสูงที่ส่งแรงออกมาไม่หยุด ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน แต่อีกคนสิ เริ่มอ่อนระทวยไปหมดแล้ว ไม่ไหวแล้วจริงๆ เจ็บ..... แสบ ...จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้น จึงรีบที่จะกระแทกเข้ามาอย่างจัง เพราะความคับแน่นที่ซอยถี่เร็ว เริ่มยากปล่อยออกมาแล้ว

“เจ็บ....ฮึก...ผมเจ็บ...อื้...ม...ม...ม”

“อ้า.....อ้า...อีกนิดนะ....ฉันไม่ไหวแล้ว...อ้า.....”

“ผม...อื้อ.......อ๊า...................................................” ในที่สุด คนที่สะอื้นไห้ เพราะความเจ็บ ก็ปลดปล่อยออกมาก่อนจนได้

“อ้า.......อ้า....................................” และแล้ว ร่างสูงก็ปลดปล่อยฉีดเข้าไปยังช่องทางด้านหลังเหมือนกัน น้ำรักที่พวยพุ่งออกมา ไหลเยิ้มตามแนวขาเรียว ผสมปนเปกับน้ำสีแดง ที่เกิดจากการฉีกขาดของช่องรักด้านหลัง

ร่างสูงค่อยๆถอนความใหญ่โตของตนออก มองหน้าร่างบางที่แดงกล่ำไปหมด ดวงเปื้อนความงามบนใบหน้าแดงที่ผ่านการร้องไห้มาเพราะความเจ็บ เห็นแล้วใจอ่อน นึกสงสารอีกคน จนต้องโน้มหน้าลงไปจูบซับริมฝีปากบาง ซับคราบน้ำตาที่ไหลเปอะเปื้อนความงาม

“ขอโทษ.....” จูบลงมาอีกครั้ง “ฉันคงหลงในตัวนายแล้วหล่ะ” จูบลงมาอีกครั้ง “ที่ผ่านมาฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทำร้าย...และพูดแดกดัน” จูบลงมาอีกครั้ง “แต่......นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้”จูบลงมาอีกครั้ง “นายต้องรับผิดชอบ” และก็จูบลงมาอีกครั้ง “ว่าแต่ ครั้งแรก นายโคตรสุดยอดเลยอ่ะ..........โอ้ย...” ร้องออกมา เพราะโดนมือบางตีเข้าให้

“พูดอะไร ..บ้า....” หันหน้าหนีเพราะความเขินอาย พูดออกมาได้ แต่ก็สร้างความดีใจให้ร่างบางอย่างมาก ที่นายน้อยเริ่มเปลี่ยนไปแล้ว พูดจาอ่อนโยน และทำกิริยาที่ร่างบางไม่คิดว่าจะได้เห็น ตอนแรกก็โกรธ ที่รุนแรง โดนไม่ทำตามสัญญา แต่พอได้ยินคำพูดแบบนี้ ก็โกรธไม่ลง ตางฝ่ายต่างมองหน้ากัน จนเกิดความเงียบ

“ไหนนายน้อยสัญญาว่าจะไม่รุนแรง” ภายในความเงียบนั้น เสียงใสของคนใต้อานัต ก็ถามออกมา ร่างสูงยิ้ม ก่อนจะตอบคำถาม และคำตอบก็สร้างความงามที่แต่งแต้มขึ้นมา ณ ตอนนั้น บนใบหน้าเรียวงาม

“ก็นายยั่วเอง..ใครจะทนไหว...นุ่มนิ่ม..จนอดใจไม่ไหวจริงๆ...นายเล่นครางเสียงดังแบบนั้น คนอย่างฉันคงทน เอาเบาๆไม่ได้หรอกนะ”

“บ้า...หยุดพูดเลยนะ ...ลามก อง...เอา..อะไร....” ความเขินอายทำให้จงอินถึงกับอยากขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนนี้ร่างบางคงขยับไปไหนไม่ได้ เพราะยังเจ็บอยู่ ทั้งสองร่างพูดคุยกัน กับเรื่องที่ผ่านมา ปรับความเข้าใจ ทั้งคำพูดที่จะเปลี่ยนไป ของร่างสูง ที่ตอนนี้คงพูดแบบเดิมไม่ได้ จนเข้าสู่ห้วงนิทรา

ตอนนี้คงจะมีการเปลี่ยนแปลงสถานะของทั่งสอง...................จงอิน...........คงต้องเปลี่ยนคำพูดใหม่แล้วหล่ะ.............

To be cotineused

#ficsufferhh

100% แล้วววว