NC HAPPINESS 13
“คนผิดต้องโดนทำโทษนะครับ.....เสี่ยวลู่”
“โอเซฮุน...อื้ออออออ...อื้มมมมมมมม”
หลังจากที่ผมเอ่ยเรียกชื่อเซฮุนแค่สามพยางค์ผมก็พูดอะไรไม่ได้อีกเลย
เพราะเป็นเซฮุนที่ก้มลงมาประทับริมฝีปากของอีกตัวเองลงกับริมฝีปากของผม
ร่างกายผมปฏิเสธ แต่ในทางกลับกัน ใจผมกลับหยุดนิ่ง
เซฮุนเอื้อมมือมากล็อคมือผมไว้กับเตียงก่อนจะส่งจูบลงมาแรงขึ้นเรื่อยๆ
มันคือครั้งแรกที่ผมเจอสถานการณ์แบบนี้ เพราะปกติเซฮุนจะแค่จุ๊บผมเฉยๆ แต่ตอนนี้
“อื้อออออ....แฮ่ก..แฮ่ก....แฮ่ก...”
ผมหายใจไม่ออก
จนต้องดิ้นจนสุดกำลังเพื่อให้เซฮุนถอนจูบออก และมันได้ผล
เซฮุนยันตัวขึ้นเพื่อให้ผมได้มีอากาศหายใจ แต่ไม่นานเซฮุนก็ก้มลงมาใหม่
ผมบอกไปแล้ว ถึงร่างกายผมจะปฏิเสธแต่ในเมื่อใจผมมันไม่ได้คิดปฏิเสธผมก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย
เซฮุนเก่งในเรื่องนี้ผมพึ่งรู้ ที่ผมรู้เพราะตอนนี้ผมแทบไม่มีสติสตางอะไรเลยนอกจากปล่อยให้คนที่คร่อมผมทำตามใจ
ผมทำใจกล้าลืมตาขึ้นมองเสี้ยวใบหน้าคมของเซฮุน นั่นมันยิ่งทำให้ผมต้องรีบหลับตาปี๋
ฮื่ออออ ป๊า..ม๊า ช่วยลู่ด้วย ใจลู่จะออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้วTT
ผมรู้สึกได้ว่าก่อนที่เซฮุนจะผล่ะจูบออก
อีกคนดูดริมฝากปากผมขึ้นไปด้วย
“อ๊ะ.....”
“หึ...”
“ซะ..เซ..ฮุน...”
จากที่ผล่ะขึ้นไป ร่างของเซฮุนก็ล้มลงทับผม
เอาเป็นว่าตอนนี้ทุกส่วนของร่างกายเราสองคนแนบสนิทไม่มีช่องให้แม้แต่อากาศผ่าน
“เสี่ยวลู่หน้าแดงมากเลยรู้ไหม”
“เลิกเล่นได้แล้วนะ..โอเซฮุน”
“ใครบอกว่าผมเล่น..ผมจริงจังนะ....เป็นเพราะเสี่ยวลู่นั่นแหละ..”
“พะ...เพราะ...ฉัน..ยังไง”
“เป็นของผมนะ”
ผมไม่เข้าใจที่เซฮุนพูด เพราะผมหรอ ผมทำอะไร
“อ๊ะ....เสื้อฉัน....”
ผมเผลอมองหน้าเซฮุนแป้บเดียว
เสื้อผมหลุดออกไปไวมาก
“ซะ....เซฮุน...”
“อย่าบอกว่าเสี่ยวลู่ไม่ต้องการผม”
“คะ..คือ....”
“อื้มมมมมมมมมมมมมม”
เซฮุนจูบผมลงมาอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้นุ่มนวลกว่าครั้งก่อน จนผมเองที่เอามือดันหน้าอกแกร่งของเซฮุน
ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นเอาแขนคล่องคออีกคนไว้ ผมไม่ประสีประสา
ผมได้แค่เอียงหน้าปรับองศา ตามที่มือหนาของเซฮุนประคับประคอง
ถามว่าผมชอบความรู้สึกตอนนี้ไหม ผมชอบ ชอบมากเลยแหละ
สาบานว่าผมไม่เคยทำแบบนี้กับใคร เซฮุนคนแรกที่ทำให้ผมยอม
“อึ๊...”
และก็เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหมือนร่างจะฉีกขาดออกจากกัน
“อ๊ะ.....”
ผมไม่รู้ว่าเซฮุนเก่งขนาดไหน รู้แค่ว่า
ผมไม่รู้สึกตัวเลยตอนเซฮุนถอดเสื้อผ้าของผมกับของอีกคน มารู้ตัวอีกที
ตอนที่เซฮุนส่งส่วนนั้นเข้ามา
“อ๊ะ...ฮื่ออออ..เจ็บ”
“ผมจะค่อยๆ..อืออออ”
ผมไม่กลับลืมตาขึ้นมามองหน้าของเซฮุนเลย ผมเจ็บ
เจ็บจนไม่รู้จะอธิบายยังไง ผมได้แต่ปล่อยเสียงอันหน้าอายของผมออกมา
“ซะ....ฮื้อออ..เซ....ฮุน..เบาๆ”
“เสี่ยวลู่...อ่าห์....”
“อึ๊..อึ๊...ฮ๊ะ....”
“เรียกชื่อผมสิ...เสี่ยวลู่”
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมทำตามที่เซฮุนสั่ง
ไม่ใช่แค่กาเรียกชื่อ แต่เป็นทุกคนสั่ง
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ.....”
ผมครางออกมาเมื่อเซฮุนเริ่มส่งแรงเข้ามามากขึ้นกว่าเดิม
รู้สึกได้ว่าร่างกายผมโยกคลอนตามแรงกระแทกของเซฮุนแรงมาก ผมอายนะ แต่ผมก็ชอบ
“เสี่ยวลู่....อ่าห์....”
“เซฮุน....”
“อ่าห์....”
ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่า ผมไม่กลัวอะไรเลย
ผมกอดเซฮุนแน่น ผมรู้สึกได้เลยว่าเซฮุนเองก็กอดผมแนแนเหมือนกัน
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ....”
ตอนนี้เหมือนผมล่องลอยอยู่ในห้วงอวกาศ มีผีเสื้อนับพันบินวนอยู่รอบๆตัวผม
“เสี่ยวลู่...อ่าห์..ใกล้แล้ว...”
เซฮุนใกล้ ผมก็ใกล้แล้วเหมือนกัน!!!
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ....อ๊ะ.....”
เซฮุนผล่ะตัวขึ้นไปก่อนจะจับเข้าที่สะโพกของผม
แล้วส่งแรงเข้าออกไม่ยัง จนผมแทบหายใจไม่ออก ได้แต่เอามือจิกที่นอน
มืออีกข้างก็ดึงหมอนมากัดไว้
เซฮุนกระแทกครั้งสุดท้ายก่อนที่ตัวผมเองก็กระตุกเกรง
ร่างสูงๆล้มลงมาทั้งๆที่ส่วนนั้นก็ยังไม่ได้เอาออกจากตัวของผมเลย โอเซฮุนคนบ้า
“จะ..เจ็บ....ฮึ๊.....”
“เสี่ยวลู่...ผมรักเสี่ยวลู่นะ”
กลับไปหน้าหลัก
อย่าลืมคอมเม้นเด๋อออออ
