วันจันทร์ที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2562

MINI CUT HE IS MY CHAPTER FIFTEEN




MINI CUT

=HE IS MY=

CHAPTER FIFTEEN


*
*
*
*
*
*
*








“อ่าห์....” เซฮุนเชิดหน้าขึ้นเมื่อดันส่วนแข็งขื่นเข้าไปสุดลำ แม้จะทำกิจกรรมแบบนี้กับคนใต้อาณัติมานับครั้งไม่ถ้วน เซฮุนก็ไม่เคยรู้สึกพอกับการกระทำชำเราร่างเล็กนี้สักที มันเหมือนยิ่งทำยิ่งอยากทำ ยิ่งได้ทำยิ่งต้องทำอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง





“อ๊ะ....อ๊ะ..อ๊ะ....อึ๊....” เซฮุนยังคงกอดคนตัวเล็กให้เนื้อทั้งคู่แนบแน่น มืออีกข้างก็พยายามดันพื้นเตียงไว้ ร่างลู่หานก็เท่านี้ ร่างเซฮุนหรือจะทรงตัวไม่ไหว ลู่หานรู้เพราะเขารู้จักเซฮุนดี





ลู่หานเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่สามารถปฏิเสธหรือขัดขืนได้ก็ปล่อยเลยตามเลย อาจจะเพราะเป็นเซฮุน จะครั้งไหนๆเขาก็แพ้ให้อยู่ดี จากที่เบี่ยงหน้าหนี กลับกลายเป็นรับสัมผัส จากที่ทุบตี กลับกลาบเป็นโอบกอดรอบลำคอแกร่ง




“อ๊ะ....อื๊...อื้มมมมม.....อ๊า....” เสียงครางหวานหูยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้เซฮุนกระแทกเร็วยิ่งขึ้น เอวสอบสอยเข้าออกถี่รัวจนลู่หานหัวฟัดหัวเหวี่ยงครางไม่เป็นภาษา




“ซี้ด..อ่าห์” เซฮุนเริ่มจะแตะขอบสวรรค์ ยิ่งอารมณ์เท่าไหร่ เสียงลมหายใจของทั้งคู่ก้ยิ่งหอบถี่เร็วมากขึ้นเท่านั้น





พับ พับ พับ พับ พับ พับ พับ พับ




เสียงเนื้อกระทบกันดังกว่าเสียงครางของลู่หานหลายเท่า เซฮุนเพิ่มแรงที่มี อัดเข้าออกจนลู่หานน้ำตาซึม






“อ่าห์!!!! แม่งเอ้ย!!” หลังจากที่ปลดปล่อยอารมณ์เซฮุนถึงกับสบทออกมา อารมณ์เสียวยังคงค้างอยู่ปลายแท่งเนื้อร้อน เซฮุนกระตุกท่อนเนื้อตนสองสามครั้งก่อนจะขยับเข้าออกเนิบนาบเพื่อรีดเค้นเอาน้ำหวานเข้าไป





ลู่หานที่กำลังจะแตะขอบสวรรค์ตามเซฮุนพยายามขยับสะโพกมนไปตมจังหวะที่เซฮุนชักนำ มือเล็กยังคงรูดรั้งส่วนนั้นของตนเองขึ้นลงรวดเร็ว เซฮุนที่เห็นแบบนั้นถึงกับกระตุกยิ้ม ก่อนจะกระแทกกระทั้นเข้าออกเน้นย้ำ มันเร็ว ไม่รัว แต่เน้นแรงๆจนลู่หานกระตุกเกรงแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าท้องเซฮุน รวมถึงหน้าท้องตนเองด้วย




เซฮุนไม่ยอมถอดส่วนนั้น ลู่หานรู้ดีว่าแค่รอบเดียวคงไม่พอสำหรับเซฮุนแน่นอน






“เซฮุน....” เอ่ยเรียกคนรักแสนเบา





“.....”





“จำลู่หานให้ได้นะ.....” ใบหน้าสวยยกขึ้นจูบสัมผัสริมฝีปากคนด้านบนแผ่วเบา น้ำตาที่เคยหืดหาย กลับกลิ้งหล่นลงพื้นเตียง เป็นจังหวะที่เซฮุนเองก็หลับตารับจูบที่แสนจะอ่อนโยน สมองพลันประมวนผลมากมาย ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร






“ลู่หาน.....” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไป





กลับไปเม้นด้วยนะงับ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น